วันพฤหัสบดีที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2562

เทศกาลพบปะประจำปี2019

เอาล่ะ
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า
มาช้า...
แต่มานะ /บิดเขิง
กลับมาแล้วค่ะ กับเทศกาลพบปะ(ไอดอล)ประจำปี2019

ด้วยความที่ว่าปีนี้AKBไม่ปล่อยอัลบั้ม พอไม่ปล่อยอัลบั้มก็ไม่มีงานทูชอต
พอไม่มีงานทูชอต ช่วงเดือนพ.ค.ที่เราจะไปหาน้องทุกปีก็เลยเป็นอันต้องพับโครงการไป ;-;
ตอนแรกก็คิดว่าปีนี้อาจจะต้องเสียสถิติซะแล้ว ;----;
แต่พอเข้าเดือนหก ฝนยังไม่ตกพรำๆ ก็มีประกาศวางขายซิงเกิลที่25ของ SKE48 วงที่จูรินะจังสังกัดอยู่

ชื่อซิงเกิลคือ Frustration 
ดูMVได้ที่ https://www.youtube.com/watch?v=TsDe0694BqI
คลิป Dance practice สุดเก๋ ดูได้ที่ https://www.youtube.com/watch?v=sV2-7HsXeQM

ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปดีมั้ยน้า แต่ถ้าไม่ไปซิงนี้ ก็เท่ากับปีนี้เราก็จะไม่ได้ไปเจอน้องเลยอ่ะค่ะ ม่ายยย ;---;
เพราะงั้นพอประกาศตารางจับมืออะไรเรียบร้อยแล้ว ก็เลยเคาะได้วันเหมาะๆวันนึง คือวันที่7กันยายนที่ผ่านมานั่นเองงง ซึ่งคราวนี้กลับไปจับที่ Intex Osaka ที่เคยไปมาแล้วเมื่อสองปีก่อนค่ะ เชี่ยวชาญด้านฮอลจัดงานมากบอกเลย ฮาาาาา

ก็ลงบัตรไปทั้งหมด 18 ใบ
แบ่งเป็นโอชิคนเดิมร้ากมากไม่นอกใจด้วยของเรา

















น้องจู มัตสึอิ จูรินะ SKE48 TeamS
คราวนี้ลงน้องไปเต็มๆ ลงเต็มอัตราจนกว่าบัตรน้องจะหมด สรุปสุดท้ายสุ่มมาได้17ใบค่ะ

กับอีก1ใบ เป็นเมมเบอร์ที่เราเพิ่งจะมาเอ็นดูน้อง อยากจะไปเจอตัวจริงสักครั้ง
น้องคนนั้นก็คืออออ





















น้องรู อิโนะอุเอะ รูกะ SKE48 TeamS
น้องแพต(ตี้) ประจำสาขานาโกย่านั่นเองงงง ที่มาก็คือน้องเป็นเด็กรุ่น8ที่น้องจูเอ็นดู(?) ให้ความสนใจ(?)เป็นพิเศษ ก็มีพาน้องไปเดต ไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนม ซื้อของคู่ให้ตั่งต่าง ประหนึ่งคู่พี่แดนน้องแพตตี้ค่ะ 555555

เรื่องน้องรู ไว้เดี๋ยวเรามาเล่าให้ฟังอีกทีตอนท้ายนะคะ



ตัดภาพไปที่วันงานจับมือเลยเนาะ

งานจับมือเดี่ยวSKE48 ซิงเกิล Frustration ที่ Intex Osaka 
วันที่ 7 กันยายน 2019

ร้อนมากกกกกกกกกก
คราวนี้น้องจูเปิดให้จับมือแค่ 4 บุเท่านั้น แต่เราว่าดีนะคะ น้องจะได้ไม่เหนื่อยมาก ปกติแล้วจับตั้ง6บุ บุหลังๆน้องจะดูล้ามากๆ แม้จะสดใสเวลาคุยกับแฟนๆก็เถอะ ;-;
น้องจูมีจับบุแรกตอนบ่ายโมงแน่ะ เลยเป็นครั้งแรกที่เราได้ไปงานจับมือได้แบบสายๆชิลๆ เพราะปกตินี่ต้องตื่นแต่เช้ามากกกก นี่ไปถึงฮอลตอนเที่ยงหน่อยๆ ยังมีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจ มีเวลาแวะไปลาราระก่อนเลยค่ะ

ราระ...

อย่างที่ทุกคนน่าจะรู้กันว่าราระ(โกโต้ ราระ TeamE) ได้ประกาศจบการศึกษาไปแล้ว ซึ่งก็หมายความว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะมีโอกาสได้มาเจอราระในฐานะไอดอล ;---;
ซึ่งงานวันนี้ในตอนแรกเลยไม่ได้มีให้ลงบัตรจับมือเดี่ยว แต่เพิ่งจะมีประกาศว่าราระจะเข้าร่วมงานจับมือในวันนี้ด้วยนะ โดยให้ใช้บัตรจับมือทั่วประเทศที่แถมมากับแผ่นซีดีไทป์ลิมิเตทค่ะ

ตอนแรกกกจริงๆเลยเราไม่ได้กะจะเข้าไปหาราระแล้วแหละ แต่ด้วยความที่ไปถึงไว ประกอบกับราระต่อแถวไม่นานด้วย มีแผ่นขายหน้างานด้วย แรงบิ้วด้วย 5555 ก็เลยสอยแผ่นตรงนั้น แล้วก็เข้าไปหา ซึ่งคิดไม่ผิดเลยค่ะที่ได้เข้าไป อย่างน้อยก็ได้ไปอวยพร ได้ไปลาไปงอแงใส่น้องมันแล้ว ฮาาาา

ราระยังคงเป็นเด็กน่ารักเสมอมา ขอให้เดินไปบนทางที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบน้า ;-;



พอร่ำลาราระเสร็จก็ขนกันไปต่อแถวน้องจูได้พอดี พอเป็นงานวงเดี่ยวๆไม่ได้รวมทั้งกรุ้ป คนก็จะไม่เยอะมาก ต่อแถวไม่นานเลยยย ยืนรอได้สักแปปน้องจูก็มา เป็นการจับมือในรอบปีครึ่ง เป็นครั้งแรกหลังจากที่น้องกลับมาจากพักรักษาตัวด้วย 

จริงด้วย! วันที่ไปจับเป็นวันครบรอบ1ปีที่น้องไปขึ้นรายการ Music station ในฐานะเซนเตอร์เพลง Sentimental Train ด้วยค่ะ เป็นวันที่ดีจริงๆ ;-;

คราวนี้เราจดรีพอร์ตไว้ด้วยยย ไม่งั้นต้องลืมแน่ๆ 555
บุที่ประทับใจที่สุดคือบุแรกนั่นแหละ พอเราเดินเข้าไปปุ้บ ยังไม่ทันได้อ้าปากพูดเลย น้องก็ทักเลยว่าไม่ได้เจอกันนานนะคะ! คือใจฟูมากกก นานๆมาหาทีแต่ก็จำกันได้ด้วย ดีใจมากจริงๆค่ะ ขอบคุณน้าน้องจู ;---;

คราวนี้เราฝึกภาษาเตรียมโพยไปค่อนข้างที่จะพร้อม อันไหนนึกได้ในแถวก็เปิดแอพแปลมันตรงนั้นเลย 555 (ขอบคุณแอพPapagoมา ณ ที่นี้) แบบกะๆไว้แล้วว่าบุไหนจะชวนน้องเล่นอะไรบ้าง 
จับมือคราวนี้เลยค่อนข้างสมูธ ไม่มีช่วงเดธแอร์เลยแม้ตอนแรกจะกังวลนิดนึงเพราะคราวนี้ลงบัตรไปเยอะจริงๆค่ะ กลัวทำน้องลำบากใจด้วย แอแง 5555

แต่ปรากฎว่าสนุกอีกแล้ว! เคยบอกไปแล้ว แต่จะบอกอีกว่าเราชอบงานจับมือจริงๆค่ะ 
มันสนุกจริงๆนะ ประเด็นคือน้องก็น่ารักมากๆ บางทีพูดไปรู้เลยว่าพูดผิดอ่ะ มันสติแตกจริงๆ 5555 แต่น้องก็พยายามเข้าใจที่เราจะสื่อ ร่าเริงเสียงดังแล้วก็ใจดีกับเราตลอดเลย คราวหน้าพี่จะฝึกภาษาเตรียมโพยไปให้ดีกว่านี้น้า 555555555555 


ในรูปเราพิมพ์บุผิดค่ะ จริงๆน้องจับบุ 3,4,6,7


บุ3หลังจากพหวีดไปว่าฮือ น้องจำฉันด้าย แม่จ๋า 5555 พอวนกลับไปอีกรอบก็เลยไปบอกน้องไว้ก่อน ว่าไม่เก่งภาษาญี่ปุ่นนะคะ น้องก็รีบบอกกลับเป็นญี่ปุ่นเลยว่า เก่งๆๆๆรัวๆ แล้วเราดันโกเมนเนะต่อไป น้องเลยเปลี่ยนภาษาให้เป็นเวรี่กู้ดๆ น่ารักมากก

บุ4ก็ป่วงมาก ไม่รู้น้องกวนรึเปล่าหรือนึกไม่ออก แต่เราว่ากวน 55555 ไปให้น้องสอนคำญี่ปุ่นให้หน่อย เอาง่ายๆไรงี้ น้องมีหยุดนึกด้วยนะคะ แต่ก็พูดออกมาว่า ทิจิยู นี่ก็แบบ ห้ะ? ทิจิยูเตะน่าหนี??? 555555 น้องก็เอาแต่ทิจิยูๆๆๆแล้วก็ขำอยู่นั่น กวนมั้ยอ่ะคะแบบนี้ 555 คาใจมากเลยเข้าไปถามอีกรอบเลย น้องก็บอกว่าทิจิยูคือ Teach you แปลว่าสอนไงจ้ะพี่จ๋า ภาษาอังกฤษๆ ฮือ หยิกไอดอลได้มั้ยคะ

บุ5น้องไปพักค่ะ ไม่มีจับมือ เจออีกทีก็บุ6เลย บุนี้ก็เข้าไปชวนคุยทั่วไป อยากคุยกะน้องเรื่องชานม ตอนบอกอยากกินร้าน Pancha น้องตื่นเต้นใหญ่ อยากไปลองทานที่นาโกย่าดูเนาะ

บุ7บุสุดท้ายแล้ว ม่าย รอบแรกเรายื่นสามใบเลย เข้าไปแสดงความยินดีเรื่องโซโล่ แล้วเราอ่ะ ชอบเพลงนึงในอัลบั้มมากเลยค่ะ ชื่อเพลง Anata no Te แปลได้ว่า Your hand นั่นเอง เพลงนี้น้องก็เป็นคนแต่งเนื้อร้องนะคะ อ่ะ ก็อยากไปให้น้องร้องให้ฟังจังเลยน้า ก็เข้าไป ผลก็อย่างที่เห็นค่ะ 555555 ขี้เขินชะมัด! แอแง น่ารักอีกแล้ว ;---;

จนจบก็ได้พูดในสิ่งที่อยากพูดไปเกือบครบ แต่เอาจริงทำไปทำมาเราว่ายื่น2ใบเริ่มไม่พอสำหรับเรา มันพูดไม่ทันอ่ะ พิสตาฟดึงไวเกิ้น รอบสุดท้ายจริงๆอยากบอกว่าแล้วเจอกันใหม่นะ แต่บั่บ พูดไม่ทันนนน หนูหัวช้า พิอย่าเพิ่งลากหนู!!! /ร้องไห้ออกจากเลน

แต่ก็สนุกมากจริงๆค่ะ งานจับมือนี่ดีจริงๆเลย!

หลังจากนั้นก็มารอส่งน้องกลับบ้าน น้องก็ออกมาหน้าเลนอีกแล้ว มาพูดเรื่องว่ากลับมาทำงานได้ครบปีแล้วน้า ขอบคุณที่มาหากันนะคะ คราวนี้ไม่ยาวมาก เท่าที่จับใจความได้ก็ประมาณนี้ค่ะ จริงๆมันมากกว่านี้แหละแต่ฟังออกแค่นี้ ;-; ก่อนจะคอลน้องมีบอกด้วยว่า เลนอื่นๆเค้ายังจับไม่เสร็จนะคะ คอลเบาๆละกันเนอะ แต่สรุปก็ดังอยู่ดี 5555 แล้วน้องก็บ้ายบาย เข้าไปด้านหลัง







แต่ยังไม่จบ!!



เราก็เดินๆมาหาพี่ๆคนไทยที่ไปด้วยกันแถวๆเลนเรียวฮะ ยืนเม้ากันได้สักพักนึง น้องจูก็เดินออกมาพร้อมสตาฟจากทางด้านหลัง!! ข้ามฮอลไปตรงจุดที่มีบูทเล่นเกมส์ไพ่ ขายกู้ดส์ ขายขนม แล้วฝูงคนมากมายจากไหนไม่รู้แถวนั้นก็พร้อมใจกันกรูกันเข้าไปออกันแถวๆหน้าบูท พวกเมียแฟนไทยอย่างเราก็รีบเดินไหลๆๆไปตามเค้าอ่ะค่ะ เพราะไม่รู้น้องจะไปหยุดตรงบูทไหน ปรากฏว่าน้องไปประจำการอยู่ที่บูทขายขนมปลายี่ห้อซากามิ ร้านอาหารที่SKEเป็นพรีเซนเตอร์นั่นแหละค่ะ ก็คือน้องมาขายขนมปลานั่นเองงงง แล้วพอรู้ตัวอีกที สองขาเราก็พาตัวเองไปยืนอยู่ในแถวซื้อขนมแบบงงๆเหมือนลอยมา เท่าไหร่นะคะ? พันเยน ได้! /ควักเงิน

สเตปก็คือ คุณลุงคนขายจะถามเราว่าเอาเซทไหน ยื่นถุงขนมให้ ถัดไปก็จะเป็นน้องจูยืนยิ้มแฉ่งรอยื่นบัตรสมนาคุณเล็กๆให้เราค่ะ คือเป็นแผ่นพับบางๆก๊อกก๋อยมาก แต่น้องให้มากับมือ ก็เลยว่าจะเอาไปใส่กรอบแล้วค่ะ 5555555 ทีนี้ก็จะได้พูดกับน้องคนละประโยคได้แล้วแต่สกิล นี่ก็เลยไปเล่นดาจาเระกับน้องว่า ไทยากิทาเบะไทย! มาจากไทยากิ(ขนมปลา)ทาเบะไต(อยากกิน)ตรงไตก็เปลี่ยนเป็นไทยค่ะ น้องดูถูกใจกับมุขแป้กๆนี่มาก ถึงกับยกนิ้วโป้งให้เลยอ่ะ พี่ล่ะภูมิใจในตัวเอง 555555

แผ่นพับเป็นปฎิทินด้วยนะคะ
ขนมปลาแป้งไม่ไหวเลย แต่ไส้อร่อยมั่กๆ


จบจริงๆแล้วค่ะ เฮ้อ มีความสุขชะมัด ;--;

อ่า เหลืออีกเรื่องที่อยากจะสารภาพค่ะ จำได้มั้ยคะ ตอนต้นเราบอกไปว่าเราลงบัตรรูจังไปด้วย
เราไม่รอบคอบเอง โทษใครไม่ได้เลยค่ะ น้องรูพี่ขอโทษ
คือเราเข้าใจไปเองมาตลอด ว่าลงน้องรูบุ6ไปค่ะ มั่นใจแบบนั้น จนตอนที่ไปยืนอยู่หน้าเลนรูจังในบุที่6แล้วด้วย จนกระทั่งล้วงบัตรออกมา พบกับบัตรที่พิมพ์ไว้ว่า อิโนะอุเอะ รูกะ ''บุ4'' 
คือช็อค...
เราจำผิดค่ะ จำผิดมาโดยตลอด แล้วบุ4แน่นอนว่ามันก็ผ่านไปแล้ว เลยทำอะไรไม่ได้ อดเจอน้องรู ก้มหน้ารับชะตากรรม น้องรู พี่ขอโทษจริงๆ ไว้เจอคราวหน้านะรูก ;A;


จบ หรือยังนะ

ผ่านไปอีกปีนึงแล้วค่ะกับอีเวนท์ชาร์จพลังของเรา มีความสุข และสนุกมากๆ ไอดอลยังคงเป็นอะไรที่ช่วยเราไว้ได้เสมอเลยเวลาเราเจอเรื่องแย่ๆ ปีหน้าก็ขอฝากด้วยนะคะไอดอลลล

ใครที่ผ่านมาอ่านเจอ หรือใครที่เป็นแฟนๆน้องจูอยู่แล้ว เราอธิบายอะไรแบบนี้ไม่เก่ง แต่มัตสึอิ จูรินะ เป็นคนที่สมควรที่จะได้รับความรักและพบเจอแต่เรื่องดีๆค่ะ น้องเป็นเด็กที่ใจดีน่ารัก และรักแฟนๆของเค้ามากจริงๆ
หวังว่าบล็อคนี้ (ที่ไม่มีข้อมูลอะไรเลย มีแต่ความรู้สึกของเรา 5555) จะเป็นส่วนช่วยให้ทุกคนหันมาชอบน้องจูไม่ว่าจะมากหรือน้อยนะคะ

ถ้าอยากรู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับจูรินะจังเพิ่ม เมนชั่นมาถามเรา หรือเพื่อนๆในทวิตได้เลยน้า เรายินดีที่จะตอบให้เสมอเลยค่ะ ^^





สุดท้ายนี้
อัลบั้มโซโล่ของน้องจูเปิดให้สั่งจองกันแล้วนะคะ!



ชื่ออัลบั้มว่า Privacy เพลงในอัลบั้ม9เพลง เป็นเพลงที่จูรินะจังแต่งเนื้อร้องเองทั้งหมด! ว้าว!
นอกจากจะได้เพลงเพราะๆไปฟังแล้ว ทุกแผ่นยังแถมรูปสุ่ม1จาก6แบบด้วยนะคะ สุดยอดดดด
สั่งซื้อได้แล้วที่
https://showroom-records-mall.com/jurinamatsui/products/detail/3
เว็บเป็นภาษาญี่ปุ่น? ไม่ต้องกังวลไป วิธีการสั่งซื้อ ทางนี้ค่ะ
http://jyutopia38.com/gallery/14231

วันที่29นี้ เพลงจะถูกขายในแพลทฟอร์มต่างๆด้วยนะคะ
สำหรับผู้ใช้IOSสามารถเข้าไปกดพรีออเดอร์ได้แล้วค่ะที่
https://music.apple.com/th/album/privacy/1479957180


เท่าไหร่นะคะ 169บาท!! 9เพลง!! จูรินะแต่งเองทั้งหมด
บ้า ราคานี้ คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม เพราะทุกเพลงจริงๆค่ะ ไม่เพราะมาตีเราได้เลย จิง!

ขายของเสร็จ ไปจริงๆแล้วค่ะ ฝากมอบความรักให้น้องจูกันเยอะๆด้วยนะคะ

ขอให้น้องจูหายไวๆ แล้วกลับมาเป็นแสงอาทิตย์ให้พี่อีกครั้งนะคะ พี่จะรอนะ 


จนกว่าจะพบกันใหม่












วันอาทิตย์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2562

[แปล] รายการวิทยุ Masana's Hometown วันที่ 10สิงหาคม2019

ในรายการวิทยุมาซานะเมื่อเสาร์ที่ผ่านมามีการเปิดคลิปเสียงจากงาน CBC Radio ที่จัดไปเมื่อวันที่28กรกฎาคมค่ะ เลยเอามาแปลให้อ่านกัน
บทสนทนาค่อนข้างจับฉ่ายมากๆ เหมือนแค่เอาสองคนนี้มานั่งๆคุยกันสัพเพเหระไปเรื่อยๆ แต่เราเห็นว่ามันสนุกและตลกดี 5555 เลยเอามาแปลให้อ่านกันขำๆค่า

แปลไทยเฉพาะในส่วนที่มีจูรินะและมีบทแปลภาษาเกาหลีมาให้ค่ะ


20190810 Masana's Hometown 

มาซานะ : ตั้งแต่เมื่อก่อนเลย จูรินะจะคอยจดบันทึกกิจกรรมต่างๆของมาซานะด้วยล่ะ!
จูรินะ : 555555555
มาซานะ : มันตั้งแต่เมื่อนานมากแล้วจริงๆค่ะ เธอจะคอยบันทึกลงในโทรศัพท์ว่าฉันพูดอะไร หรือทำอะไรบ้าง เคยถามไปว่า จดอะไรเนี่ย? แต่ก็ได้รับคำตอบมาว่า 'ก็มันสนุกดี' ค่ะ
จูรินะ : พวกคำพูดเหล่านั้นสักวันจะกลายเป็นเรื่องเอาไว้เล่าได้ ก็แค่นั้นแหละ~   
มาซานะ : แต่ว่า! เธออาจจะไม่ได้เอาไปเล่าจริงๆก็ได้ บางครั้งก็คิดนะว่าจะจดไปเพื่ออะไรเนี่ย หรือไม่ก็คิดว่า หรือว่าจะเอากลับไปอ่านที่บ้านแล้วหัวเราะลั่นรึเปล่านะ
จูรินะ : อ่า นั่นก็เคยแหละนะ...
มาซานะ : เฮ้ย!
จูรินะ : เรื่องนั้นก็เคยอ่ะนะ แต่เวลาโดนถามในรายการอย่างเช่น 'มีเรื่องเล่าสนุกๆมั้ย~?' แบบนี้ ก็เลยต้องบันทึกเอาไว้จะได้นึกออกยังไงเล่า! ส่วนวันนี้ถ้าถามว่าจำอะไรได้ล่ะก็...
มาซานะ : เอ๋ แต่ว่านะ ฉันก็ลืมไปแล้วแหละว่ามันมีอะไรบ้าง ก็อยากจะฟังอยู่แหละนะ...
จูรินะ : งั้นจะให้เอาออกมาเหรอ
มาซานะ : อือ
จูรินะ : แต่มันเป็นบันทึกที่เลอะเทอะมากเลยนะ 55555
มาซานะ : เลอะเทอะ 555555
จูรินะ : เอาล่ะ งั้นจะเล่าให้ฟังค่ะ มีสามเรื่อง
มาซานะ : อะไรอ่ะ?
จูรินะ : เรื่องแรกเลย อันนี้มาจากข้อความที่ได้รับจากมือถือมาซานะค่ะ เธอส่งมาว่า ''พรุ่งนี้ต้องตั้งลูกศร(ยาจิรุชี่)เอาไว้นะ'' ฉันก็เลยถามกลับไปว่า ''พรุ่งนี้ต้องตั้งลูกศรเอาไว้นะคืออะไรอ่ะ?'' ''อ๋า นาฬิกาปลุก(เมจะมาชี่)น่ะ'' แล้วก็อีกเรื่องค่ะ อันนี้เป็นตอนที่ไปร้านกาแฟแล้วก็นั่งคุยกันปกติ เป็นช่วงฤดูแพ้เกสรดอกไม้น่ะค่ะ ฉันน่ะแพ้พวกเกสรตอนฤดูใบไม้ร่วง ก็เลยบอกไปว่า ''ฉันแพ้เกสรช่วงฤดูใบไม้ร่วงอ่ะ~'' แต่เธอดันพูดว่า ''อ๋อ!หมายถึงพวกฝ้า(คาสะบูตะ)อ่ะเหรอ?'' แต่จริงๆแล้วคือหญ้า Ragweed (บูตะคาสะ)ต่างหากเล่า ยังมีอีกค่ะ ตลกใช่มั้ยล่ะคะ? อีกเรื่องนึง คือว่า มาซานะบอกว่าชอบเพลง Stand by you ซึ่งเป็นของSKEมากเลยค่ะ เพราะงั้นตอนที่ไปคาราโอเกะด้วยกันมาซานะเลยบอกว่า ''มาร้อง Stand by you กันเถอะ จูรินะก็มาร้องด้วยนะ เดี๋ยวฉันกดเพลงให้เอง! ... อาเร๊ะ? เพลงนี้ใครเป็นคนร้องนะ?'' โกหกรึเปล่าเนี่ย??? แต่เธอดูเป็นธรรมชาติ(ไม่รู้)จริงๆค่ะ 555
มาซานะ : ฉันชอบร้องจริงๆค่ะ 555 แต่ว่า เอ๊ะ ใคร(ร้อง)นะ...? 55555
จูรินะ : เลยบอกไปว่า เดี๋ยวนะ 555 ก็กรุ้ปที่ตัวเองอยู่มาจนถึงเมื่อไม่นานมานี้ไงล่ะ 5555
มาซานะ : ตั้งแต่นั้นมาเลยจำขึ้นใจเลยค่ะ ฮ่าๆๆ 


มาซานะ : นี่เป็นปัญหาจากฉันเองค่ะ
จูรินะ : ปัญหาเหรอ?
มาซานะ : ปัญหาที่ว่า มัตสึอิ จูรินะ พูดคำว่า 'แค่นั้นไม่เป็นไรหรอกน่า' บ่อยเกินไป!
จูรินะ : เคยพูดด้วยเหรอ...? แค่นั้นไม่เป็นไรหรอกน่า...?
มาซานะ : ฉันน่ะเป็นคนใจกว้างมากนะ  
จูรินะ : โกหก!
มาซานะ : จริงๆ~
จูรินะ : โกหกน่า~
มาซานะ : คืองี้นะคะ คือจูรินะเป็นพวกขนาดวันปกติก็สัมภาระเยอะค่ะ
จูรินะ : ใช่แล้วๆ
มาซานะ : เพราะงั้นเวลาไปเที่ยวหรือไปไหนด้วยกัน ก็ต้องซื้อของฝาก สัมภาระมันก็จะเพิ่มขึ้นอยู่แล้วใช่มั้ยคะ แล้วทีนี้ก็เลยโดนวานว่า 'มาซานะช่วยถือนี้ให้เค้าแปปนึงสิ' อยู่บ่อยๆเลยค่ะ ฉันก็ได้แต่คิดในใจว่า 'งั้นก็ช่วยขนของมาน้อยๆหน่อยสิ!' แต่ก็ไม่ได้พูดออกมาค่ะ แต่ว่าก็มีบางทีที่แสดงออกทางร่างกายแทน แล้วพอจูรินะสังเกตุเห็นก็จะพูดว่า 'แค่นั้นเองไม่เป็นไรหรอกน่า' เกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยเลยค่ะ
จูรินะ : เป็นอย่างนั้นจริงด้วยสิน้า จะว่าไงดีล่ะ อ่า ฉันไม่อยากจะทะเลาะด้วยแท้ๆ!
มาซานะ : มาทะเลาะกันเถอะ!
จูรินะ : เดี๋ยวนะ! ไม่อยากกลายเป็นว่ามาทะเลาะกันจริงๆนะ!
มาซานะ : แก๊ง! (เสียงระฆัง)
จูรินะ : ถ้ามาซานะไม่พูดเค้าก็ไม่รู้หรอกนะ รู้ใช่มั้ย?
มาซานะ : 55555 ก็มันพูดอะไรไม่ได้เลยนี่นา 5555
จูรินะ : ฉันน่ะ ถ้าเห็นมาซานะถือของเยอะก็จะช่วยถืออยู่แล้วแหละน่า~ 
มาซานะ : ก็ใช่
จูรินะ : เข้าใจมั้ย? ในแง่ของการเป็นคนช่วยเหลือ... ตอนนี้ฉันพูดสำเนียงถิ่นออกมาไม่หยุดเลยค่ะ ในแง่นั้นก็มีได้พูดคำว่า 'แค่นั้นเองไม่เป็นไรหรอกน่า'อยู่เหมือนกันค่ะ  
มาซานะ : ฉันเองก็ถ้า(เขา)ไม่พูดก็จะไม่รู้ตัวเหมือนกัน
จูรินะ : ใช่มั้ยล่า~?
มาซานะ : ต่อไปก็พูดออกมานะ
จูรินะ : ได้เหรอ? ใจดีจัง ฮ่าๆๆ
มาซานะ : หากไม่พูดก็จะไม่รู้ตัวมันก็จริงแหละ แต่รู้อยู่ใช่มั้ยล่ะว่าพูดคำนั้นมากเกินไปจริงๆ? 
จูรินะ : ก็ใช่ แค่นั้นเองไม่เป็นไรหรอกน่า...เหมือนกับว่า หากเป็นเรื่องที่ฉันเองก็ทำให้ได้ล่ะก็คงไม่เป็นไรหรอกน่า~ คิดแบบนี้ค่ะ 
มาซานะ : อ๋าาาา
จูรินะ : ฉันเองก็ทำให้ได้ทุกเมื่อเหมือนกันนี่นา! เพราะงั้นแล้ว เลยพูดไปว่า แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกน่า 
มาซานะ : งั้นมาตรฐานต้องสูงน่าดู! เพราะจูรินะเก่งไปซะทุกอย่างเลยค่ะ
จูรินะ : ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย~
มาซานะ : เพราะเก่งไปหมดทุกอย่าง เพราะงั้น คู่ก็ต้องเก่งมากๆ แต่ว่าคนที่อยู่ข้างๆดันเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็นเลยแบบฉัน...
จูรินะ : ไม่หรอกๆๆ ทำได้สิ ทำได้!
มาซานะ : ...จริงเหรอ?
จูรินะ : ทำได้จริงๆ
มาซานะ : ทำได้เหรอ? ฉันทำอะไรได้ บอกมาหน่อย
จูรินะ : 55... ก็สามารถสร้างบรรยากาศดีงามได้
มาซานะ : นั่นคือคำชมใช่มั้ยห้ะ? 5555


มาซานะ : เรื่องที่แฟนๆไม่รู้ ของจูรินะ? หรือของฉัน?
จูรินะ : แต่ว่าแฟนๆก็คงดูรู้หมดแล้วมั้งว่าฉันเป็นคนขี้เหงาแล้วก็ขี้อ้อน...
มาซานะ : อือ รู้ด้วยว่าขี้เอาแต่ใจ 
จูรินะ : 555 งั้นเหรอ ขี้เอาแต่ใจงั้นเหรอ ฉันว่าฉันก็เอาแต่ใจแหละ 5555
มาซานะ : ใช่ไง ฮ่าๆๆ
จูรินะ : แต่ฉันคิดว่าการที่พูดออกไปเพราะอยากทำให้อะไรๆมันดี ไม่ใช่การเอาแต่ใจนะ ฉันน่ะ
มาซานะ : อื้อ!
จูรินะ : ฉันว่านั่นคือความคิดเห็นมากกว่า จะเรียกว่าไอเดียก็ได้ เวลาได้ยินว่านั่นคือการเอาแต่ใจแล้วฉันเศร้านะ
มาซานะ : นั่นสินะ 
จูรินะ : เพราะมาซานะน่ะรู้อยู่แล้วไงล่ะ คนที่เข้าใจน่ะ ยกตัวอย่างนะ เค้าก็จะพูดอย่างเข้าอกเข้าใจว่า เพราะว่าจูรินะนึกถึงSKEบ้างล่ะ ที่พูดแบบนั้นเพราะว่านึกถึงกรุ้ปบ้างล่ะ แต่คนที่ไม่เข้าใจก็จะไม่เข้าใจ ทั้งที่อยากจะส่งต่อความรู้สึกของเด็กๆที่อยู่มาตั้งแต่แรกเริ่มไปให้ หรือไม่ก็ความรู้สึกของรุ่นหนึ่งอะไรแบบนี้  แต่ก็นั่นแหละ คนที่ไม่เคยอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะทำยังไง คำพูดต่างๆก็ไม่อาจส่งไปถึงได้
มาซานะ : มีเพลงที่พูดถึงคำพูดที่ส่งไปไม่ถึงบ้างมั้ยนะ?
จูรินะ : ... ฉันว่ามีนะ น่าจะมีเยอะเลยด้วย เพลงแบบนั้นน่ะ 555
มาซานะ : มีเนอะ? อ่า โทษที แล้วไงต่อ?    
จูรินะ : 5555555 เพราะงั้นล่าสุดนี้ก็เลยมีเรื่องกลุ้มน่ะสิ เพราะกลายเป็นรุ่นหนึ่งคนเดียวแล้ว คนที่จะมาส่งต่อความรู้สึกต่างๆในอดีตก็ไม่มีแล้ว ยูอาสะซังเองก็ไม่อยู่แล้ว 
มาซานะ : เอ๋ ไม่อยู่แล้วเหรอ?
จูรินะ : โทษนะ ไม่รู้เหรอ?
มาซานะ : อือ
จูรินะ : ใช่ ไปจาการ์ต้าน่ะ
มาซานะ : เอ๋~ไปต่างประเทศเลย!
จูรินะ : ใช่ ไปซะแล้ว
มาซานะ : อย่างนี้นี่เอง ซาโยนาระ~
จูรินะ : ซาโย 555555 นาระ 555555 แต่ว่าดูน่าสนุกใช่มั้ยล่ะ? ไปต่างประเทศคนเดียวเลย! อิจฉาเนอะ? ใช่มั้ย?
มาซานะ : เนอะ 
จูรินะ : ฉันเลยโดนทิ้งเลย
มาซานะ : ก็เลยกลายเป็นว่าเหลือตัวคนเดียวแล้วสิน้า~
จูรินะ : เศร้าค่ะ เหลือตัวคนเดียวจริงๆแล้วค่ะ ในที่สุด ในที่สุดก็โดดเดี่ยว 
มาซานะ : แต่ว่านะ ถ้าเรียกล่ะก็ จะไปร่วมด้วยทุกเมื่อเลย 
จูรินะ : เอ๋? จะมาขึ้นเวทีหรอ? 
มาซานะ : เปล่า ไม่ได้จะไปขึ้น 
จูรินะ : หมายความว่าไงเนี่ย 555
มาซานะ : จะอยู่เคียงข้างจูรินะไม่ว่าเมื่อไหร่เลย 
จูรินะ : ...ว่างขนาดนั้นเลยเหรอ
มาซานะ : คือว่า ขอแค่ค่ารถ...
จูรินะ : เดี๋ยวๆ 555555
มาซานะ : รบกวนด้วยค่า~


มาซานะ : เอาล่ะ นี่สุดท้ายแล้ว สุดท้ายแล้วนะคะ เมื่อกี้ฉันพูดไปว่าจูรินะน่ะเก่งไปซะทุกอย่าง 
จูรินะ : ไม่หรอกน่า
มาซานะ : ฉันว่าทุกคนก็คงรู้อยู่แล้วว่าเธอน่ะเก่งทุกเรื่อง เป็นเด็กที่แสนเพอร์เฟค 
จูรินะ : ไม่หรอกๆ ฉันกลัวผีนะ ไม่กล้าเข้าบ้านผีสิงด้วย 
มาซานะ : แต่ยิ่งไปกว่านั้นก็ลามไปถึงเรื่องดวงด้วยค่ะ เป็นคนดวงดีมากๆ 
จูรินะ : อย่างงานจังเก้นน่ะเหรอ?
มาซานะ : ส่วนฉันนี่อะไรไม่รู้...
จูรินะ : เมินฉันไปเลยงั้นเหรอ 555555
มาซานะ : ใช่ อย่างงานจังเก้นก็ใช่ 
จูรินะ : เกิดเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆค่ะ 55555 ปกติก็เป็น 5555 
มาซานะ : อือ ใช่แล้ว... โทษที
จูรินะ : เอ๋? ไม่เป็นไรสักหน่อย 
มาซานะ : ดังนั้น ฉันเลยคิดว่าอยากจะเอาชนะจูรินะสักครั้งค่ะ เพราะไม่เคยชนะเลยสักครั้งเดียว ไม่เคยเลย! ทั้งเรื่องทำอาหาร ทั้งเรื่องดวง
จูรินะ : จริงเหรอเนี่ย...?
มาซานะ : เพราะไม่เคยชนะเลย เพราะงั้นวันนี้ล่ะนะ!
จูรินะ : แต่ฉันว่าดูทางฝั่งมาซานะน่าจะดังกว่าแฮะ  
มาซานะ : อ่า คิดแบบนั้นเหรอ คิดแบบนั้นจริงๆสินะ 
จูรินะ : 555 ฉันคิดว่ายังไงมาซานะก็ดังกว่าอ่ะ
มาซานะ : งั้นเหรอ อย่างนั้นเองเหรอ? งั้น(จูรินะ)คงจะลำบากหน่อยแล้ว
จูรินะ : คิดงั้นแหละ แล้วเป็นไงบ้างคะ?
มาซานะ : คงจะลำบา.....
จูรินะ : เป็นยังไงบ้างคะ?!  
มาซานะ : ดังค่ะ ฮ่าๆๆ
จูรินะ : แกรดออกไปแล้วเป็นไงมั่งคะ?!
มาซานะ : ค่ะ กำลังดังค่ะ 555
จูรินะ : ดูท่าจะมีแฟนแล้วสินะคะ?!
มาซานะ : ...เรื่องแฟนน่ะ เป็นเรื่องอนาคตแสนยาวไกล...
จูรินะ : 5555 (แฟนๆ)ดูสบายใจกันเลยนะคะเนี่ย
มาซานะ : ใช่ แต่ว่านะคะ ฉันคิดเอาไว้ว่าวันนี้อยากจะชนะเธอต่อหน้าทุกคนค่ะ อยากตัดสินกันไปเลยว่าใครดวงดีกว่า เพราะจูรินะน่ะเป็นคนดวงดีมากๆเลย
จูรินะ : พูดแบบนั้นแล้วรู้สึกกดดันยังไงไม่รู้!
มาซานะ : ฉันน่ะเป็นคนไม่ค่อยจะมีดวง เพราะงั้นถ้าชนะจูรินะได้ล่ะก็
จูรินะ : งั้นเหรอ?
มาซานะ : เอ๋? ไม่รู้หรอกเหรอ? ฉันดวงแย่จริงๆ! โดนนกอึใส่ตั้งหลายรอบแล้ว
จูรินะ : 5555555 อย่างนั้นเอง 55555555 แต่ถ้ามองอีกมุม นั่นน่ะเกิดขึ้นได้ยากมากเลยนะ สุดยอดไปเลยไม่ใช่เหรอ?
มาซานะ : อย่างงั้นเหรอ?
จูรินะ : แล้วการที่เราสองคนได้มาเจอกันก็ถือว่าโชคดีไม่ใช่เหรอ?
มาซานะ : โอ้ เป็นแบบนั้นจริงๆด้วย ต่อไปก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ 
จูรินะ : ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่า~ 5555

มาซานะ : เรื่องดวงนี่สำคัญต่อชีวิตจริงๆนะ
จูรินะ : ใช่แล้ว มีเนื้อเพลงที่ร้องว่า 'โชคก็ถือเป็นความสามารถ' ด้วย 
มาซานะ : มีด้วยแฮะ ...เพลงอะไรเหรอ?
จูรินะ : 'โชคก็ถือเป็นความสามารถ~' (un datte sainou sa) ไง
มาซานะ : อ๋อ ใช่ๆ
จูรินะ : เพลงอะไรล่ะ
มาซานะ : ... ร้องต่ออีกนิดนึงได้มะ นิดเดียว
จูรินะ : โกหกน่า!!! 'zekko choo~'
มาซานะ : Pinocchio Gun!!!
จูรินะ : จริงๆเล้ย 5555 อย่าลืมสิ 5555

<เล่นเกมส์จับคู่ไพ่ Babanuki ผลคือจูรินะชนะ>
จูรินะ : ยัตต้า!
มาซานะ : อ๋าาา เอ๊ะ? แพ้งั้นเหรอ?
จูรินะ : ใช่ 555 แพ้ไปนะคะ 555
มาซานะ : แข็งแกร่งแฮะ สมแล้ว เอ๋~ อุส่าห์เล่นไปขนาดนี้แล้ว สุดท้ายก็...
จูรินะ : แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องดวงหรอกนะ
มาซานะ : เรื่องดวงสิ
จูรินะ : มันเป็นเรื่องจิตวิทยา
มาซานะ : เอ๋...อ่านใจคนได้งั้นเหรอ?
จูรินะ : เพราะเราอยู่ด้วยกันมาไง ด้วยนิสัยของมาซานะแล้ว คงจะไม่วางไพ่โจ๊กเกอร์ที่เดียวซ้ำกันสองรอบแน่ๆ ฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นอันนี้
มาซานะ : อย่างนั้นหรอกเหรอ?
จูรินะ : 555 ก็เพิ่งจะพูดแล้วก็เลือกมานี่ไง
มาซานะ : ฉันไม่ได้คิดอะไรไว้เลยก็จริง แต่เพราะจูรินะชนะไป ชีวิตฉันน่ะ...
จูรินะ : ยัตต้ะ รางวัลๆ 
มาซานะ : ...หือ?
จูรินะ : ขอรางวัล
มาซานะ : รางวัล...เอาไว้ทีหลัง...
จูรินะ : ทำอะไรโมเอะๆให้ดูหน่อย 
มาซานะ : พอเลย~~
จูรินะ : 555 ขนาดในรายการของฉันยังทำแล้วเลย 555
มาซานะ : แต่รายการของฉันค่อนข้างจะเป็นรายการที่สุภาพ...
จูรินะ : ถ้างั้นเอาบทโมเอะๆแบบสุภาพๆล่ะเป็นไง? อย่างเช่นพวกเมดซัง
มาซานะ : เอ๋? ไม่เห็นจะต่างกันสักนิด! แย่อ่ะ!
จูรินะ : เมดอะไรงี้ ฮ่าๆๆ
มาซานะ : เอาล่ะ จะเริ่มแล้วนะคะ ทุกๆท่าน ยินดีต้อนรับค่ะ ไว้กลับมาใหม่นะคะ
จูรินะ : ... เอ๋? แค่เนี้ย?! จบแค่นี้เหรอ? ว้าว จบซะแล้ว 555555
มาซานะ : ก็ฉันไม่รู้นี่นา สุดท้ายนี้ให้จูรินะสาธิตให้ดูหน่อยสิ
จูรินะ : สาธิตเหรอ? 
มาซานะ : สาธิต
จูรินะ : เข้าใจแล้ว เอาล่ะ ฉันอยากจะพบคุณอีกนะคะ ถ้ากลับมาอีกล่ะจะได้มั้ยน้า?
มาซานะ : ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
จูรินะ : ขอบคุณงั้นเหรอ ลวกมาก 555 ทำเกินไปแล้วนะ 555

#จูริมาซานะคือแผ่นดิน 


*รบกวนไม่เอาลิงค์ไปแปะข้างนอกนะคั้บบ*